Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Διαγραφή Σημίτη: Προεδρική πυγμή ή προεδρική αφέλεια;

Ο Σημίτης δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας διαχειριστής εξουσίας. Δεν χρεώθηκε ποτέ πολιτικό κόστος, δεν συγκρούσθηκε ποτέ με τα συμφέροντα δεν έκανε πράξη ούτε τον εκσυγχρονισμό του οποίου υπήρξε ο ιδεολογικός εκφραστής. Ήταν αυτός που διέλυσε την Ελλάδα σε κάθε τομέα. Διαφωνώ σε όλα μαζί του και σε κάθε τόνο, διαφωνώ ιδεολογικά μαζί του. Πείτε πως η αισθητική μας ιδεολογία διαφέρει αρκετά. Αλλά ήταν πρόεδρος ενός κόμματος και επί οχταετία πρωθυπουργός και αν «ένας πρωθυπουργός δεν πάει στη φυλακή» τότε πολύ παραπάνω δεν διαγράφετε και πόσο μάλλον από τους υπουργούς του.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πάει το ΠΑΣΟΚ από το κακό στο χειρότερο. Αν σας πω ότι στεναχωριέμαι θα σας πω ψέματα αλλά τι είναι αυτά που κάνει τώρα; Διαγράφει τον άνθρωπο που τον έκανε πρόεδρο; Αυτό είναι ύβρις. Και τι νομίζει ότι θα κερδίσει από αυτό; Περισσότερο κύρος μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ; Νομίζω έχει χάσει το μέτρο. Με κομμουνιστικές διαγραφές δεν έγινε ποτέ δημοκρατία.

Εδώ καλό είναι να συζητήσουμε και τον ανθρωποκεντρικό τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα κόμματα σήμερα στην Ελλάδα. Είναι δυνατόν ο εκάστοτε πρόεδρος να παίρνει αποφάσεις από μόνος του; Να διαγράφει κατά το δοκούν όποιον διαφωνεί μαζί του; Όποιον φοβάται και όποιον τον απειλεί; Και η συμμετοχική δημοκρατία πήγε περίπατο; Δεν υπάρχουν θεσμικά όργανα; Πειθαρχικά συμβούλια; Τίποτα από αυτά; Τα κόμματα δεν είναι μαγαζάκια κανενός. Δημιουργούνται από τη λαϊκή βάση για να την εκφράζουν και ανήκουν στον λαό και αυτός είναι που παίρνει αποφάσεις.

Στην ΝΔ το ζήσαμε τη δεκαετία του ’80 όταν ο Στεφανόπουλος αποχώρισε. Και ο λαός βγήκε και μας καταδίκασε και ξαναέδωσε την κυβέρνηση στον Α. Παπανδρέου και από τότε βάλαμε μυαλό. Σήμερα ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ βγαίνει και σχολιάζει ελεύθερα χωρίς να κινείται μέσα στα κομματικά πλαίσια εκφράζοντας πολλές φορές την διαφορετική του άποψη. Ξέρει όμως πως έχει την ανοχή όλων. Η ατάκα είναι δεν σχολιάζουμε τον επίτιμο. Στο ΠΑΣΟΚ διάλεξαν διαφορετικό δρόμο. Αναγνωρίζω στον Γ. Παπανδρέου το δικαίωμα της πολιτικής αυτοκτονίας αφού αυτό είναι επιλογή του. Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα είναι αυτός που θα χρεωθεί και το μεγάλο σχίσμα που έρχεται και που από εκεί και πέρα δεν θα υπάρχει επιστροφή. Ο σοσιαλισμός έχει καταρρεύσει, μαζί του καταρρέει κάθε μέρα και το ΠΑΣΟΚ!!!

YΓ: Και όμως μέχρι σήμερα ο Γ. Παπανδρέου ουδεποτε καταδίκασε την πολιτική της οχταετίας επί διακυβέρνησης Σημίτη. Γιατί άραγε;