Μπροστά με σχέδιο και αποφασιστικότητα

Για πρώτη φόρα από τη μέρα που η ΝΔ ανέλαβε να κυβερνήσει αυτή τη χώρα παρουσιάζεται μια αδικαιολόγητη εσωστρέφεια. Για πρώτη φορά επίσης οι δημοσκοπήσεις έδειξαν να βρίσκεται δεύτερη στην πρόθεση ψήφου. Μετά από πέντε χρόνια στην εξουσία ήρθαν τα πρώτα απειλητικά μηνύματα, οι πρώτες αμφισβητήσεις. Και σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία όπως οφείλει να κάνει, ο πρόεδρος βγήκε μπροστά.

Σε μια από τις πιο πολιτικές ομιλίες που έχει κάνει ποτέ, έκανε την αυτοκριτική του και έβαλε τα πράγματα και τους διαφωνούντες στη θέση τους. Ξεκαθάρισε πως η πρωθυπουργία δεν είναι αυτοσκοπός για αυτόν και πως αν αύριο το πρωί ο ελληνικός λαός του ζητήσει να πάει σπίτι του, θα το κάνει. Για μένα αυτό είναι το λάθος του Καραμανλή. Άργησε, άργησε πολύ για να κάνει μια τέτοια ομιλία. Η πρωθυπουργία τον έχει κάνει πιο ανεκτικό και πολύ υπομονετικό. Αλλά με την ειλικρίνεια που τον διακατέχει και το θάρρος βγήκε μπροστάρης στον αγώνα για μια νέα αρχή. Για μια νέα αρχή για την παράταξη, για μια νέα αρχή για την πατρίδα μας.

Τα συμφέροντα πιο πολύ από ποτέ τον πολεμούν, οι νταβατζήδες του παρελθόντος είναι εδώ και πιο δυνατά από ποτέ βάλουν με όλους τους θεμιτούς αλλά και τους αθέμιτους τρόπους εναντίον του, το ζούμε καθημερινά Το διαβάζουμε στις εφημερίδες, το ακούμε στις ειδήσεις. Τα blog βομβαρδίζονται από δήθεν νέα σκάνδαλα, η τρίχα γίνεται σχοινί, καραβόσχοινο θα έλεγα από αυτά που δένουν τα πλοία και όλα αυτά δεν μπορεί είναι τυχαία. Την αξιοπρέπεια και την εντιμότητα του Καραμανλή θέλουν να πλήξουν αλλά ο Καραμανλής έχει ένα μεγάλο όπλο με το μέρος του. Έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών και αυτήν την σχέση ειλικρίνειας που έχει αναπτύξει με τους πολίτες που από την μέρα που ανέλαβε πρόεδρος της ΝΔ έως και σήμερα την διατηρεί αρραγή.

Από εδώ και πέρα πάνω σε αυτή πρέπει να βασιστεί και προχωρήσει. Να προχωρήσει χωρίς να κοιτάξει το πολιτικό κόστος, χωρίς να κοιτάξει τις ισορροπίες και με το θάρρος που τον διακρίνει να συνεχίσει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά του και να το φτάσει ως το τέλος, χωρίς ούτε ένα βήμα πίσω, χωρίς υποχωρήσεις σε συνδικαλιστές που μόνο σκοπό έχουν να κάνουν αντιπολίτευση, σε συμφέροντα που μόνο στόχο έχουν να ρίξουν τη ΝΔ, σε εσωκομματικές αντιδράσεις που μόνο στόχο έχουν τα ψηφαλάκια, χωρίς συμψηφισμούς και συμφωνίες με αυτόκλητους σωτήρες του λαού που εμφανίζονται σαν νέοι Ρομπέν των Δασών έτοιμοι να πολεμήσουν για τον λαό αλλά στην πραγματικότητα νοιάζονται για την καρέκλα και την προσωπική τους προβολή. Στο κάτω κάτω και εγώ λαός είμαι και πρέπει να φωνάξω με όλη τη δύναμη της φωνής μου, μέσα από την ψυχή μου πως βαρέθηκα τους σωτήρες που νοιάζονται για εμένα χωρίς να με έχουν ρωτήσει ποτέ. Βαρέθηκα αυτούς που μιλάνε εξ ονόματός μου γιατί πολύ απλά δεν μιλάνε. Δεν τους έχω δώσει τέτοιο δικαίωμα και δεν θα τους το δώσω. Μπορώ και μόνος μου να εκφραστώ, να μιλήσω, να γράψω, να διαμαρτυρηθώ ή να εκθειάσω. Να κρίνω, να εγκρίνω, να απορρίψω, να κατακρίνω και πάει λέγοντας.

Στην Κ.Ε που μας πέρασε το σύνθημα ήταν «Μπροστά με σχέδιο και αποφασιστικότητα». Ο Καραμανλής έδειξε την αποφασιστικότητα του, τώρα είναι καιρός να μας δείξει και το σχέδιο.

Υποκρισιά χωρίς τέλος.

Έχουμε ξαναμιλήσει για την υποκρισία μέσα από αυτό το blog και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξανασχοληθούμε και στο μέλλον μαζί της γιατί τελικά ζούμε σε μια χώρα υποκριτών. Γράφω αυτό το κείμενο με αφορμή την, ας μου επιτραπεί η έκφραση, θαρραλέα παραίτηση Βουλγαράκη. Ο άνθρωπος σεβόμενος την διαδρομή του μέσα στην παράταξη αποφάσισε να παραιτηθεί με μια γενναία επιστολή, για να μην ταλαιπωρεί την κυβέρνηση με το προσωπικό του θέμα. Ποιο είναι όμως το θέμα; Εγώ αυτό προσπαθώ να καταλάβω; Τι παράνομο έκανε; Έκανε αυτό που θα έκανε ο καθένας από εμάς αν είχε τόσα χρήματα. Ας είμαστε ειλικρινείς όλοι μας, μην κρύβεστε. Σου λένε μπορείς να πληρώσεις α ποσό με αυτό τον τρόπο και 2α με τον άλλο. Πόσοι είναι εκείνοι από εμάς δηλαδή που θα διάλεγαν τον άλλο; Αλλά όχι επειδή αυτός είναι υπουργός πρέπει σώνει και καλά να είναι και χαζός ; Δεν κλέβει, δεν φοροδιαφεύγει και δεν παρανομεί αλλά ποιος νοιάζεται για αυτό; Εμάς μας νοιάζει να πληγεί το κύρος του Καραμανλή που βγήκε και τον κάλυψε.


Συνεχίζω λοιπόν και λέω: Και ποιοι είναι εκείνοι τελικά που τον κατηγορούν; Εδώ έχει πλάκα; Τα «φτωχαδάκια» του ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησαν με ζιβάγκο και ετοιματζίδικα κουστούμια και βρέθηκαν στην αγκαλιά του ARMANI. Που ξεκίνησαν από τα χωριά τους και τώρα δεν τους χωράει το Κολωνάκι. Λες και πάει τόσος καιρός από το ξεφώνημα του λαού για τις βίλες, τις μεζονέτες, τα χαρτοφυλάκια τους πολυτελείς γάμους στο εξωτερικό και πάει λέγοντας. Όλοι αυτοί που μέσα σε μια νύχτα μετεξελίχθηκαν από σοσιαλιστές σε εκσυγχρονιστές και μαζί τους εξελίχθηκε και ο σοσιαλισμός, αυτός ο σοσιαλισμός που ουδεμία σχέση φυσικά έχει με τον σοσιαλισμό του ’74, σε μια ασαφή και ρευστή ιδεολογία η οποία την περασμένη δεκαετία οδήγησε στην μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα από την εποχή του μεσοπολέμου και μετά. Σήμερα λοιπόν όλοι αυτοί έρχονται να μας ξανασερβίρουν έναν νέο σοσιαλισμό που όμως έχει ήδη ξεφτίσει στα μάτια των απλών ανθρώπων. Ένα σοσιαλισμό που μοιάζει σαν ξαναζεσταμένη σούπα την οποία προσπαθούν να την κάνουν και πάλι in ξέροντας εκ των προτέρων, από την ώρα που ξεκίνησαν δηλαδή πως εδώ και πολύ καιρό είναι Out. Και ας προσπαθεί ο Παπανδρέου να μας πείσει πως το νέο σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ ουδεμία σχέση έχει με το ΠΑΣΟΚ των Πρωτοπαπά, Τσουκάτου, Νεονάκη, Πανταγιά. Μανίκα κλπ. Και ίσως να κατάφερνε και να μας πείσει αλλά δυστυχώς για αυτόν όλοι αυτοί αλλά και άλλοι πολλοί είναι γέννημα θρέμμα του Σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ. Ανδρώθηκαν και θέριεψαν μέσα του, στο ΠΑΣΟΚ των κλαδικών της δεκαετίας του ’80 όπου διόριζαν σαν άλλοι πασάδες με τα φιρμάνια των κλαδαρχών, στο συνδικαλισμό της ΠΑΣΚΕ που οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε μια θέση στα έδρανα της βουλής . Μάταιος κόπος λοιπόν και όμως αυτοί είναι που σήμερα κάνουν κριτική στο Βουλγαράκη

Άκουσον άκουσον για τον Βουλγαράκη έκανε δήλωση και ο κατά τ’ άλλα αριστερός σύντροφος Αλαβάνος που έχει την μισή Τήνο στην κατοχή του αλλά και ο Καρατζαφέρης ο οποίος φαντάζομαι ίσως θα είχε την ίδια απάντηση με αυτήν του υποψήφιου προέδρου της Αμερικής Μακεϊν αν αύριο το πρωί ερωτούνταν αν ξέρει πόσα ακίνητα έχει και που αυτά βρίσκονται.

Α και οι μεγαλοδημοσιογράφοι και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα που παίρνουν δεκάδες χιλιάρικα το μήνα ο καθένας τους. Αυτοί που είναι πρόθυμοι για μια διαφήμιση ή για μια μονάδα παραπάνω από τη θεά ΑGB, να παίξουν το ρόλο του συκοφάντη και του λασπολόγου. Αυτοί που συνειδητά αναλαμβάνουν να μετατρέψουν τα παραπολιτικά σχόλια και τα σχόλια του καφενείου που λέγονται από αμόρφωτους συνταξιούχους και λοιπούς άεργους, τακτικούς θαμώνες των καφενείων, σε δημόσιο ψόγο ακόμη και με αυτόν τον τρόπο του οχετού καταπατώντας κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας,

Και όχι δεν θεωρώ αμάρτημα των πλουτισμό των παραπάνω ανθρώπων αλλά θεωρώ ηθικό αμάρτημα (αν και πολύ αμφιβάλω πόσοι από αυτούς θα παρεξηγηθούν διαβάζοντας αυτό το κείμενο αφού οι περισσότεροι από αυτούς το ήθος το έχουν χάσει εδώ και καιρό) να βγαίνουν και να μιλάνε για τον υποτιθέμενο φοροφυγά υπουργό οδηγώντας τον σε παραίτηση αφού στην πραγματικότητα και αυτοί στην ίδια κατάσταση βρίσκονται με την μόνη διαφορά ότι δεν έχουν σήμερα την υπουργική καρέκλα λες και η καρέκλα αλλάζει τον άνθρωπο.

Εν κατακλείδι έχουμε χάσει το μέτρο και αν δεν μαζευτούμε θα δούμε και χειρότερα. Βρισκόμαστε στο βασίλειο της υποκρισίας και της διαφθοράς και αυτό πολύ φοβάμαι για να μην πω πως έχω τη βεβαιότητα πως δεν αλλάζει και δεν θα αλλάξει με καμιά κυβέρνηση και ας πολεμάει ο Καραμανλής εδώ και καιρό. Η μάχη είναι από χέρι χαμένη και το ξέρουμε όλοι μας.

Και μια απορία; Και συνεχίζω άντε και τον κατηγόρησαν; Γιατί τώρα; Γιατί δεν τον έκαναν πέρυσι η πρόπερσι η το 2004 όταν έγινε για πρώτη φορά υπουργός με πρωθυπουργό Καραμανλή; Λες και τα κέρδισε σε μια νύχτα όλα αυτά; Ποιος θα απαντήσει; Μάλλον κανείς ως συνήθως μας φτάνει που παραιτήθηκε. Για να ακούσω τι θα πούνε αύριο στο καφενείο. Ποιος έχει σειρά μετά τον Βουλγαράκη;